megna

(að), v. to be able, have strength to do a thing (þó at ek megni minna en einhverr yðar);

refl., megnast, to gain strength; en er synir þeirra tóku at m., when their sons began to grow up.

* * *

1.

að, [megn], to be able, have strength to do a thing: þó ek megni minna en einhverr yðar, Grett. 98; munu vér ekki megna at berjask við þá tólf, Fas. i. 422: mod. with dat., eg megna því ekki.

II. reflex. to get strength; at hans ríki mætti megnask. to wax strong, Fms. viii. 204; hversu mjök megnaðisk ok aukaðisk Guðs réttr, x. 301; en er synir þeirra tóku at megnask, when their sons grew up to be men, Orkn. 132; eptir þetta megnaðisk sóttin, Eb. 264.

2.

u, f. a bitter, strong taste.